CHIRAZ

Aan Chiraz geef ik wat de zee niet uitleggen kan
Aan de meeuwen vrij in de hemel
Voor Chiraz maak ik alle seizoenen vast..
Voor Chiraz steek ik dat lucht aan..

Voor Chiraz nodig ik de paarden uit,
Alle paarden naar haar handen en vraag ik ze niet te stallen
Tot dat ik haar daar zie
Naar haar, staart de heilige oneindigheidsboom..

Ô! gedicht, lees je diegene die me woonde?
Diegene die niet stopt de ziel te voeren met honing en wensen..
Voor Chiraz zwijgen de vogels
En luisteren.. Dansen, op de ritme van haar lach, de liedjes..

Voor jullie, dichters, jullie gedichten
Voor mij Chiraz, rommelt me in letters
En haar schim ruimt me op, in mijn verstrooiing
Voor Chiraz stop ik de gesleurdetijd in mijn stappen..

Voor Chiraz het gezicht der vreugde en groente
Voor Chiraz het gezicht der liefdadigheid en dorstblus
Voor Chiraz de slotenval.. nachtegalensgeluid.. vruchtbare aren
Voor Chiraz de barmhartigheid van de hemel..

Omdat, Ô mijn kind!.. jij bent boven wat het woord kan verbeelden
Meer dan wat de betekenissen zien
Omdat jij bent Chiraz
Dat is genoeg
Om de orkanen, van deze tijden, uit te blussen..

Ik hou van jou in Fayrouz fluister
Leut onze koffie in de ochtend
Verdrinkt ons in de blijdschap
Ik hou van jou Chiraz.. geef me de fluit.. zing
Breng terug naar huis de regenboog..

-----------------

Gedicht door: Bouzid Herzallah\Algerije
Vertaling door : Souad El Assassi\ Nederlands